Verjaardag

Vandaag was mijn moeder jarig, maar liefst 96 jaar. Een dag eerder, op 4 december hebben we het gevierd met een hele grote taart en met de mensen die het meest voor haar zorgen, samen met een van mijn broers en een van mijn zussen. Daarmee zat haar kamertje wel vol. Want mijn moeder lag er ook bij, in haar bed. Of ze er iets van mee kreeg? Ik denk het niet. Meestal als ze er iets van meekrijgt, mummelt ze mee, harder of zachter, afhankelijk van onze intonatie. Nu snurkte ze af en toe hard, en kreeg tussendoor ook nog een stukje taart, als ze wakker was. Het was een vreemde situatie. Mijn moeder in bed, ze kan niets meer, behalve zich eten en drinken laten geven. En wij zitten ernaast. En kijken.
Niemand kwam erop om ‘lang zal ze leven’ te zingen.