maandag, mei 02, 2011

Binnen de lijnen

Grote veranderingen in het verpleeghuis van mijn moeder. De directeur is van de ene op de andere dag ontslagen en een plaatsvervanger aangesteld. Er hebben ‘zodanige ontwikkelingen’ plaatsgevonden, dat de raad van bestuur ‘een ingrijpend besluit’ heeft moeten nemen. Over de hoed en de rand wordt ons verder niets meegedeeld.
De nieuwe directeur stelt zich een week na zijn aanstelling voor aan bewoners en familie. Ik heb nog nooit zo vaak het woord 'samen' gehoord. Dat klinkt goed. En ook dat hij bij alle oude mensen die aanwezig zijn even aanschuift en een praatje maakt. En dat hij niet alleen praat, maar ook lijkt te luisteren. Als ik vraag waar wij onze zorgen over de organisatie en kwaliteit van de zorg kwijt kunnen, gaat hij me uitleggen hoe de 'de lijn' werkt. Dat vind ik nou een minpuntje. ‘De Lijn’ in zorgland is in de eerste plaats een uitdrukking voor het personeel, waarmee wordt bedoeld dat je met klachten naar degene gaat die boven je staat, en die gaat dan weer een stapje hogerop. Hoewel wij geen personeel zijn wil de instelling graag dat wij als familie eerst praten met de eerst verantwoordelijke verzorgende (evv-er).
Als de voorstelling is afgelopen schuift er iemand aan mijn tafel die zich zorgcoördinator noemt en mij haar mailadres geeft. “Voor als er wat is.” Met de afdelingsmanager heb ik al regelmatig contact. Met de evv-er heb ik vanzelfsprekend het meeste contact. Zo ik heb er al drie op een lijn zitten, zeker niet op één lijn, overigens, maar dat is een andere kwestie.
De lijn, het is wel grappig dat deze nieuwe directeur daaraan refereert. Hij zou er waarschijnlijk niet hebben gestaan als iedereen zich aan 'de lijn' had gehouden.

Als ik een week later het verpleeghuis binnenloop is als in een Oost-Europees land de foto van de oude directeur weggehaald en is zijn naam van de postbus verwijderd. De geheimzinnigheid van de ‘zodanige ontwikkelingen’ leiden nauwelijks tot wilde roddels. Alsof iedereen het wel weet, een uitzondering daargelaten.