maandag, september 06, 2010

Heerlijk eten

Mijn moeder at haar avondeten met de ogen dicht. Dat was maar goed ook, want het was gemalen en allemaal ongeveer in dezelfde kleurstelling, iets lichtbruinigs, iets lichtgeligs en iets lichtgroenigs en appelmoes. Dus vrij pastelkleurig allemaal. Nu wil het toeval dat ik vorige week 'eten in het donker' heb meegemaakt, een fantastisch initatief van de Bartimeus stichting in Zeist die aan ziende mensen de ervaring van blindheid wil geven, voor even. Na afloop van het zeer smakelijke diner dat we zo goed en zo kwaad als het ging met mes en vork maar vooral met de handen tot ons hadden genomen, vertelde en medewerkster van Bartimeus dat mensen die bijna niets meer zien vaak nog steeds scherpe beelden voor ogen krijgen. Het syndroom van Charles Bonnet. Alsof er een diavoorstelling op de harde schijf van je hersens beschikbaar blijft. Misschien zag mijn moeder wel beelden voorbijkomen van heerlijke diners die ze ooit heeft genuttigd. Wie zal het zeggen.