Goed gezelschap

Soms vind ik het jammer dat de verzorging ons als familie uit de gemeenschappelijke woonkamer heeft verbannen. Nu zie ik de mensen alleen als ik de etage binnenkom om mijn moeder op te halen, of als ik even vanuit haar kamer naar het keukentje moet om iets klaar te maken. Laatst zat een van de mevrouwen wat hulpeloos te kijken met een breiwerkje in de hand. Haar zoon zat er ook bij, maar die wist niet hoe te breien. Ze vroeg mij om hulp. Ik deed het haar voor en ze pakte het zo weer op, insteken, overhalen, afhalen. Dat zat er goed ingebakken. Een uurtje later moest ik weer iets in de keuken. De zoon was weg, het breiwerkje was weg. En zij zat zich weer te vervelen.
Toen het buiten zo warm was heb ik een keer de deur van mijn moeders kamer opengezet en bij de ingang kwamen twee dames ons gezelschap houden. Een beetje kletsen, steeds hetzelfde antwoord geven op dezelfde vraag, maakt niet uit. Ze vonden het wel gezellig. Er was ook verder niemand van de verzorging op de etage. De tv was het enige wat hun in de huiskamer hield. Blijkbaar was dat niet genoeg. Ze zochten gezelschap.