maandag, augustus 02, 2010

Dichters en dementie

Afgelopen weekend was ik op het Tuinfeest in Deventer. The place to be voor dichters en liefhebbers van gedichten, geloof ik. Er waren veel grijze hoofden, kalend of met uitgegroeide geverfde haren. Dat gold niet alleen voor het publiek, maar ook voor de dichters. Mopperkont Komrij was er, ex-DoeMaar Ernst Jansz zong Bob Dylan en Huub van der Lubbe van De Dijk dichtte en zong.
Ook in de wereld van de dichters slaat het onderwerp dementie toe. Ik kwam terecht bij de voordracht van Peter Swamborn die een hele dichtbundel aan zijn moeder heeft gewijd.
Het gedicht met de titel ‘Verhaal’ sprak mij het meeste aan. Ik ga het niet helemaal plaatsen hier. Ook een dichter moet zijn brood verdienen. Ik citeer alleen de laatste strofe:

Wie ben ik om te zeggen dat leven
gelijk staat aan woorden, aan tekens
die zich laten schrijven, anders dan
in lucht door haar en mij geademd?

Peter Swanborn, ‘Tot ook ik verwaai’, uitgegeven bij Podium.