Virtueel ontbijt

Zondagmorgen heb ik met mijn moeder ontbeten samen met mijn broer uit Spanje, hij was er niet life bij, maar virtueel, via internet. Het pension waar ik altijd logeer heeft sinds kort een draadloos netwerk dat ook toegankelijk is voor de gasten.
Het was heel erg leuk. Niet alleen mijn broer, maar ook zijn vrouw en kinderen kwamen nog even voorbij op het scherm om een kus en een groet te brengen. Mijn moeder kreeg er niet veel van mee, denk ik. Af en toe gleed haar blik over het scherm van de laptop, maar meestal sliep ze. Ze is erg moe en wintertijd is sowieso voor haar altijd meer slaaptijd dan waaktijd. Maar toch, wie weet, misschien kreeg ze er wel iets van mee. Dacht ze dat mijn vader op de tv was, want mijn broer lijkt op mijn vader. Zelf vergat ik bijna mijn moeder te helpen met haar ontbijt dus ik vrees dat ze er een beetje karig vanaf is gekomen deze keer.
Dit hadden we veel eerder moeten doen, vijf jaar geleden toen mijn moeder meer besef van haar omgeving had. Maar ja, dat is nu te laat. Eigenlijk zou elk verpleeghuis zeer snel zulke netwerken moeten aanleggen en in elke huiskamer een laptop met camera en headset installeren. Dat kan heel gezellig worden.