maandag, november 03, 2008

Heet, heter, heetst

Ik dacht dat ik zowat doodging het afgelopen weekend. Niet van de schrik, maar van de hitte. Het lijkt wel alsof de verwarming in het huis waar mijn moeder woont automatisch op heel heet gaat als de zomer voorbij is. Maar het is niet automatisch, elke radiator heeft een thermostaatknop. Op mijn moeders kamer houden we de knop meestal op nul en dan staat het raam ook een kiertje open. Dat laatste mag - geloof ik - niet eens, mijn moeder zou eens uit het raam willen springen. (Ze kan niet meer lopen). Maar goed, omdat haar kamer op de tweede verdieping ligt en er verwarmingsbuizen doorheen lopen is het er meestal behaaglijk. En anders stoken we wat bij. De huiskamer daarentegen was volgens mij boven de 25 graden. Op de begane grond, waar een restaurant is en waar ook zitjes zijn voor de ramen aan de voorkant van het huis, stond de kachel volgens mij op 30 graden. Ik heb links en rechts wat gerommeld aan de knoppen, maar veel haalde het niet uit. Het zweet liep me over de rug. Nu weet ik ook wel dat mensen in rolstoelen, zoals mijn moeder, niet bewegen en het snel koud hebben. Maar er zitten niet alleen mensen in rolstoelen, en ik vraag me toch af of die hoge temperatuur überhaupt wel goed is voor de mensheid. En wat mijn moeder betreft, we vertrokken van haar etage om beneden te gaan zitten. Op de gang, wachtend op de lift, zei mijn moeder ineens ‘hè, hè’. Er stond een raam open in de gang.