Een video-installatie

De verjaardag van mijn moeder komt er weer aan. Op 5 december wordt ze 93 jaar. Natuurlijk weet ik weer niet wat ik haar moet geven, vroeger al niet en nu nog steeds niet. Ik had eerst gedacht aan een aanhankelijke kat, dat leek me wel gezellig in zo’n verpleeghuis. Maar beesten... daar was geen sprake van. Misschien dan maar weer een nep-kat. Je hebt er hele mooie, die net echt lijken, en nog bewegen ook, op batterijen. Een ander idee kwam bij me op toen ik gisteren de tentoonstelling Allemaal Engelen in het Catharijneconvent in Utrecht bezocht. Daar was een video-installatie te zien van de kunstenaar Bill Viola: ‘the last angel’. De rondleidster van het museum had ons geadviseerd om vooral de tijd te nemen voor deze installatie omdat het je pas na verloop van tijd ‘pakte’. En dat was zo. In het begin zat ik naar iets blauws en zwarts te kijken, maar na verloop tijd kreeg het vorm, werd het de zee aan het strand, maar dan onder water. Ik zag diepte erin en onderwijl hoorde je het constante geluid van water. En dat bracht rust. Zoiets is vast onbetaalbaar maar ik zou wel eens willen weten welk effect het zou hebben op mijn moeder en haar medebewoners. Op internet vond ik een enigszins vergelijkbare videopresentatie, gemaakt door Bill Viola.