Twintig jaar geleden

Het boek dat ik onlangs heb gelezen is meer dan twintig jaar geleden geschreven. Ik heb het al eens gelezen toen de dementie bij mijn moeder begon toe te slaan en ik had daar zo'n mooi stukje gelezen, dacht ik. Ik wist het niet zeker. Ik moest veel wegen bewandelen om het boek te vinden. Onze gemeentelijke bibliotheek had het allang uit haar collectie gehaald. Dat kan zeker niet zijn omdat de inhoud achterhaald zou zijn.
Het mooie stukje ga ik hier niet plaatsen, dat is voor een andere tekst bedoeld. Maar wat ik wel ga opsommen zijn zes manieren of benaderingen 'om door te dringen in de wereld van de geestelijk verwarde dementiepatient'.
1. Knuffeldieren
2. Balspel en als de bal te zwaar is, luchtballonspel
3. Zingen
4. Koken
5. Uitstapjes
6. Aanraking
Voor mij in mijn relatie met mijn moeder is alleen de aanraking nog ter sprake. Want zingen, daar ben ik niet zo goed in, en dat wil ik haar niet aandoen. Knuffeldieren, ik zet er altijd eentje bij haar in bed, maar ze maakt er geen contact meer mee. Luchtballon... volgende keer eens proberen.
Koken en uitstapjes behoren technisch gezien niet tot de mogelijkheden, maar wat zou het mooi zijn als ik op haar kamer kon koken en haar met lekkere luchtjes oude herinneringen kon bezorgen. En wat zou het mooi zijn als ik met haar in haar bed naar buiten kon, om in de tuin te zitten en de zon en de wind konden voelen.

De zes manieren komen uit 'Als ouders kinderen worden en toch je ouders blijven', Edda Klessmann.