Altijd hetzelfde menu

Op de etage bij mijn moeder hangen twee grote whiteboards voor notities. Lange tijd werd een van de borden gebruikt om het menu te vermelden. Nu al minstens een paar maanden niet meer. Er staat nu dat er ’s middags warm eten is en ’s avonds broodmaaltijd met soep. Ik vroeg waarom. Omdat het menu niet meer wordt aangeleverd, zei een verzorgende.
Zaterdag mocht mijn moeder dit eten:

Ik ben inmiddels het station gepasseerd om me druk te maken over hoe het eruit ziet. Mijn moeder heeft haar ogen toch meestal dicht en de geur van het prakje is goed. Wat het was, kon de verzorgende me niet vertellen. Ze tilde - zelf ook nieuwsgierig - een deksel op van een van de ijzeren bakken in de kar waarmee het eten wordt binnengereden, jawel anno 2012!, en daar zaten schorseneren in. Schorsenerenstamp, suggereerde zij. Dat leek mij qua kleurstelling een beetje vreemd, maar verkoudheid verhinderde me om te proeven.
In het maandelijkse ‘instituuts’krantje, dat het menu van het restaurant bevat, zag ik snijbonenstamp staan. Dat zal het wel zijn geweest. Mijn moeder krijgt gemalen eten, daarvan staat zelfs niet in het krantje wat er in zit. Zij die veroordeeld zijn tot gemalen eten krijgen dag in dag uit : ‘gemalen vlees, gemalen groente’.