De Zaak Sok

Wat kan familie klagen! Zelfs over sokken die in de was door elkaar raken. Als ik dat bij mij thuis zie, twee opgroeiende kinderen… wat daar allemaal niet fout gaat met de was. Dat zei een bestuurder laatst tegen mij. Hij had natuurlijk gelijk, wat is was nou!
Maar toch... Bij mijn moeder was een door het tehuis aangewezen wasserij, daar hebben we niet lang gebruik van gemaakt. Ik weet niet wat ze deden, maar de kleren kwamen steeds beroerder terug. Dus deden we het een tijdje zelf, een van de moederdames die elke dag bij mijn moeder kwam, nam het op zich. Tot zij het niet meer kon doen, toen vonden we een wasserij om de hoek. Die deed het prima, tot het einde. Er raakte nooit iets zoek.
Het voorbeeld van de klagende familie komt uit de gehandicaptenzorg waar ze in elke woning zelf de was doen. En daar raakt dus wel eens wat kwijt, blijkbaar. Ik denk dat ik als verzorgenden of begeleider ook even zou zuchten als iemand klaagde over de sokken.
Maar toch… Het klagen over een sok staat misschien ook voor iets anders. Als er niet zorgvuldig met de spullen van jouw familielid wordt omgegaan, wordt er dan wel zorgvuldig met je familielid zelf omgegaan? Is de zaak sok oorzaak of gevolg van enige twijfel of zelfs achterdocht hoe de begeleiders met je familielid omgaan?
Maar goed, wat is was nou… en praktisch als ik ben… hoe lossen grote gezinnen dat eigenlijk op? Misschien kun je als begeleider ook weer een beetje vertrouwen terugwinnen met het juiste setje sokken.